من یک گیمر نیستم

علم، سینما، نظم و نثر، موسیقی، رقص، گیم (بازی)
اینا دنیاهاییه که برای من جذاب ترن و دوست دارم توشون غلط بخورم.
تنظیماتم رو علمه و هیچ شهود و خرافه‌ای تو کتم نمیره. به فیلم و کتاب و موسیقی هرروز ناخنک میزنم و دست به نواختن پنج ساز دارم. رقصِ درست (نه شلنگ تخته ای) رو تجربه کردم و از تماشای شکل آکادمیک و درستش هرجا و در هر سبکی لذت میبرم. اما هیچوقت وارد دنیای گیم نشدم. حتی تو گیم های موبایلی هم دووم نمیارم و بازی ها رو تا بهشون معتاد میشم پاک میکنم!
فکر میکنم گیمر بودن یه انتخاب لاکچری برای یه زندگی مرفه و کم دغدغه تر نسبت به زندگی معمولی کسی مثل منه. دنیای جذابیه که از این قدر منطق و علم و قانون پرستی که من دارم دوره و خیلی محتاج به تخیل و کودکی کردن هایی که من کمتر دارم. پس، بازی رو از لیست دنیاهای هدفم کنار گذاشتم و بعد از این فقط تماشاگر بازیکنانشم.